Als je ziet wat er allemaal gaande is in de wereld lijkt dat heel chaotisch. Maar dat is alleen wat schijnbaar zo is… En dat is wat iemand ziet, want een iemand kijkt en kan dus niet zien.
Wat werkelijk is, is onzichtbaar, voor niemand.
De expressie en de ervaring wordt geclaimed door een iemand. En daarmee wordt alles persoonlijk. De gedachten, percepties en interpretaties lijken dus te worden gedirigeerd door iemand. Alsof het gedaan wordt. Elk gebaar, gedachte enz. lijkt te worden gedaan, in plaats van dat gezien wordt dat alles gebeurt!
Elke schijnbare identiteit wordt geformuleerd door iemand en wordt als heel belangrijk gezien en neemt zichzelf als heel serieus, terwijl het dat niet is. Het gaat gepaard met ontevredenheid en ongelukkigheid. De persoon is daardoor altijd op zoek naar bestendig geluk en tevredenheid en dat wordt gezocht in allerlei verschillende dingen. Maar zal daar nooit gevonden worden.
De persoon verlangt naar één ding en dat is heelheid. En dat kan niet gevonden worden omdat het er al is.
Zolang heelheid en eenheid niet gezien wordt, blijft de chaos in de wereld op de voorgrond bestaan voor de persoon.
*Carla van Hooff*