Je bent enorm gewend aan het samentrekkende gevoel van de weidsheid die werkelijkheid is. Die weidsheid geeft namelijk een ontzettend onveilig gevoel. Je wil weten wie je bent, of in ieder geval wil je het idee hebben dat je het weet. Want bij die weidsheid hoort niet weten…
Niet weten is griezelig. Net zoals je denkt te weten wie je bent, denk je alles te moeten weten. Weten is geaccepteerd, dus weet je… (denk je). Dan ben je een iemand (weliswaar verkrampt, maar ach.. )
Maar weet je werkelijk? Of durf je alleen maar niet toe te geven dat je niet(s) weet? Want als je durft te erkennen dat je niet(s) weet, is er weer weidsheid.
Een weidsheid die er is voor niemand.
*Carla van Hooff*