Er is alleen DIT.
En DIT sprankelt overal, altijd. Met hemelse ogen is het zichtbaar. Maar je kunt het soms in een heldere flits waarnemen en dan is er herkenning. Oja, dat is het. En daarna is het weg, althans dat lijkt zo, maar dat is niet echt zo.
Het kan niet weg, het roept, het maakt zich in alles kenbaar, in een ontmoeting, in de natuur, in het lawaaiige verkeer, in de regen, in de zon, in de storm, in verdriet, in woede, in verlangen, in vriendelijke mensen, in boze mensen, echt in alles. Het laat je nooit in de steek.
Zoek je het? Het is er al, ook in de zoekbeweging. En…
Het is het enige dat aanwezig is in een schijnbaar ik.
*Carla van Hooff*