Vasthouden aan uiterlijkheden

We houden ons vast aan allerlei uiterlijke ‘zekerheden’. Dat is dusdanig verankerd in ons systeem dat we niet meer durven loslaten. Maar pas als je loslaat wordt werkelijke zekerheid zichtbaar. Dan verdwijnt alle uiterlijke schijn naar de achtergrond. Het doet er niet meer toe.

Vasthouden aan uiterlijkheden maakt (hoewel begrijpelijk) bestaan heel klein. We springen van de ene (schijn)zekerheid naar de volgende en blijven daarmee in kringetjes ronddraaien, die steeds anders lijken, maar in een ander jasje op hetzelfde neerkomen. Er zal altijd iets aan ontbreken.

Het is nooit HEEL. En Heelheid is ons grootste verlangen en de motor van alle ‘doelen’ die we nastreven. Omdat dat voor ‘ons’ voor ‘jou’ voor ‘mij’ onbereikbaar is blijven ‘we’ een gevoel houden van onvervuld zijn.

‘Je’ hoeft nergens heen, Heelheid is er al en is nooit weggeweest. De uitnodiging is er altijd al aan alle kanten en laat ‘je’ door alle uiterlijkheden heen ZIEN.

Wat er toe doet is Liefde, onvoorwaardelijke Liefde, Liefde voor alles. De onbenoembare Liefde. Dat waar het hele bestaan van is doordrongen, moeiteloos. Het IS. Zonder een iemand die daar waarde aan (moet) hecht(en). Liefde voor niemand.

*Carla van Hooff*

www.bevrijdleven.nl