In woorden kunnen we daar alleen naar verwijzen. Voorbij aan alle concepten, voorbij aan alle ideeën, voorbij alle vragen en voorstellingen, ligt DAT. Daar hebben we een weten, een kennen van. We hebben daar een gevoel van, maar dat gevoel past niet in wat we denken. Maar het kan ook niet ontkend worden. Het is geen speciale staat, maar juist het meest gewone, meest intieme, jij bent dat.
Het denken probeert het uit te leggen, maar kan daar niet bij. Erkenning van wie je bent is het meest basale. Maar we hebben geleerd om alles wat we denken te zijn, zoals onze verhalen over wie je bent en al onze gedachten heel serieus te nemen. Wat je bent is veel basaler en tegelijkertijd veel grootser dan wat je kunt bedenken.
Het is geen abstract idee en het geeft geen mogelijkheid om te ontsnappen aan je menselijkheid. Het is juist helemaal onderduiken in die menselijkheid, in die persoon die je denkt te zijn, haar/hem te erkennen. Maar weten dat je niet beperkt bent tot die persoon. Hij/zij is hier om helemaal gevoeld en geleefd te worden.
Tegelijkertijd heb je geen idee hoe je die persoon moet/kan leven. Dat is leven zonder te weten en tòch leef je, om steeds van moment tot moment te ontdekken wie je bent.
*Carla van Hooff*