Een wereld die meeslepend kan zijn
Je speelt namelijk altijd de hoofdrol in je eigen verhaal. En hoe meer je in je verhaal gelooft, hoe dieper je meegesleept wordt, totdat je gevangen zit in de krochten van je eigen mind. Ja en zie er dan nog maar eens uit te komen… Nu lijkt dat altijd erger dan het is, maar toch.
Wij (mijn man en ik en onze jongste zoon Christian) kwamen in zo’n verhaal terecht. Christian heeft namelijk het label autisme en woont derhalve in een gezinsvervangend tehuis. Al 13 jaar. En hij heeft daar hele goede jaren gehad, maar opeens kwam daar begin maart een einde aan.
Er was een akkefietje dat heel erg werd opgeblazen en ik kreeg een telefoontje met het verzoek per direct naar het woonhuis te komen. Daar aangekomen werd me een verhaal verteld waarin Christian op het eerste gezicht de hoofdrol speelde. Op dat moment was hij aan het wandelen met een begeleidster om hem tot rust te laten komen. Toen hij terug kwam besloot ik hem mee naar huis te nemen.
Daarmee kwamen we in een rollercoaster terecht met een jongen van 32 die opeens zijn huis en zijn werk kwijt leek te zijn. Hij begreep er niet veel van. Hij is tien dagen thuis geweest, waarna wij besloten dat het woonhuis hem terug moest nemen. Zij waren tenslotte zorgplichtig. Intussen hadden wij al een paar gesprekken met de begeleiding gevoerd. Nog jonge mensen die eigenlijk al langer het plan hadden om te kijken naar een andere plek voor Christian.
Maar in plaats van ons (de ouders) mee te nemen in hun plannen, gebruikten ze nu dit akkefietje als reden om Christian weg te sturen. Daar klopte natuurlijk niets van, met alle gevolgen van dien. Het is een lang verhaal, waarvan de details er voor ons toe doen, maar niet voor jou als lezer. Ik kan je vertellen dat als zoiets gebeurt met je kind, ons leven ondersteboven kwam te liggen.
Het bleef zaak dat we in communicatie bleven èn dat we open zouden blijven. Intussen hebben we twee andere woonplekken bekeken, waarvan er 1 is overgebleven. Het is een woonboerderij waar we alle drie erg enthousiast over zijn. De plek lijkt heel passend te zijn. Er wonen 18 mensen die allen het label autisme hebben.
Het is een plek waar Christian prachtig werk krijgt met allerlei dieren waardoor zijn werk ook zinvol is. De mensen met wie hij gaat wonen en werken zijn gelijkwaardig aan hem en aan elkaar. En hij is er heel erg blij mee. Het enige nadeel is dat wij er minimaal een uur voor moeten reizen om hem te bezoeken of naar huis te halen. Maar dat is een kwestie van wennen.
Onze wereld stond te schudden op haar grondvesten, maar we zijn er doorheen bewogen èn we hebben losgelaten wat we dachten te hebben als goede plek voor Christian. En nu is daar iets veel beters uit gekomen. Christian kan verder groeien!
Wij zijn open in de communicatie gebleven met de begeleiders van de oude plek. Er zijn zeker fouten gemaakt, en die gaan we met elkaar nog onder ogen zien in een afrondend gesprek, dat aanstaande vrijdag plaats gaat vinden. En ik heb goede moed op een fijn en helend eindgesprek voor ons allemaal.
Dan rest alleen nog een mooi afscheid samen met Christian van een fijne plek, maar die nu klaar is en inderdaad niet meer passend voor hem.
Je hoeft nergens in vast te blijven zitten…
Ik nodig je uit om door elk verhaal heen te kijken.
Op naar een nieuwe start.
*Carla van Hooff*