We hebben in tijden van eb geleefd, zonder dat de meesten van ons dat wisten. Eb is een tijd waarin het leven zich meer en meer van ons terugtrekt en dat lijkt heel erg rustig en het lijkt erop dat je het leven naar je hand kunt zetten, maar al die tijd was dat schijn. Zonder dat je het in de gaten had, heb jij je zelf teruggetrokken van dat leven, van je eigen hart. Het was een dor bestaan. Het leven laat zich sowieso naar niemands hand zetten. Jij kunt je alleen overgeven aan het leven en dat is een hele kunst. We verzetten ons het meeste van de tijd tegen dat leven. We willen het roer niet zomaar uit handen geven.
Grappig hè, want je hebt het nooit in handen gehad…
Nu leven we in tijden van vloed, en ook zonder dat de meesten van ons dat weten. Vloed is een tijd waarin het leven over ons heen spoelt en meeneemt en dat lijkt heel erg onrustig en we ervaren dat als heel erg veel. Het is een tijd van overgang en van beroering, van oud verdriet en pijn dat loskomt. En juist doordat zoveel loskomt in en buiten ons, komt er ook veel ruimte en vrijheid voor nieuw leven. We bevrijden ons uit onze cocon en gaan nieuw leven tegemoet. Een leven dat van binnenuit geleefd wil worden, bewust. Vanuit bron zelf. Ons hart krijgt meer ruimte en het leven wordt steeds rijker.
Het wordt een leven vanuit overvloed, vanuit nieuwe verbindingen, en vooral vanuit verbinding met jezelf op de eerste plaats. Autoriteit buiten jou is nu een dead end. Je bent je eigen autoriteit vanuit je hart. Sommigen van ons zullen zich daardoor nog een tijdje verdwaald en verloren voelen, maar de zon gloort aan de horizon voor allen. Je hart laat zich niet meer ontkennen of ondersneeuwen, zij groeit in kracht en maakt zich in iedereen meer en meer kenbaar. Zij is je kompas, altijd. Laat je door haar leiden.
*Carla van Hooff*