Je bent een lege huls waar alles doorheen mag en kan stromen, totdat er iets blijft haken. Dan stopt de stroom of zij vertraagt. Je hebt ergens ‘last’ van. Dat is de uitnodiging om beter te kijken en te voelen, erbij te zijn. Soms vraagt het heel even je aandacht en soms wat langer of elke keer opnieuw, maar overslaan is niet aan de orde omdat het de verstopping verergert.
Het is zo mooi hoe de signalering werkt.
Je hoeft jezelf alleen maar te omarmen met alles erop en eraan, zoals je dat ook met een kind zou doen dat om troost en liefde vraagt.
Houd je huls schoon, want alleen een lege huls blijft vol van leven.
*Carla van Hooff*