Eenzaamheid is iets wat iedereen op een of andere manier kent. En het wordt als een van de grootste problemen ervaren. De oorzaak ligt vaak in verdriet of pijn maar kan ook daardoor juist getriggerd worden. Wat minder bekend is, is dat het ook agressie kan veroorzaken!
Een innerlijke agressie die zich naar buiten keert wat zich kan uiten in het wegsturen van alle mensen die in de nabijheid zijn. Daarmee wordt de eenzaamheid natuurlijk alleen maar vergroot. En ook het verdriet en de pijn. Het wegsturen van iedereen is een tegengestelde beweging aan het verlangen naar verbinding dat in de diepte leeft.
Dat verlangen wordt soms nog wel herkend, maar niet meer erkend omdat dat gevoel van erkenning wordt omgezet in agressie om het verlangen niet te hoeven voelen. Men is vaak zo ver uit verbinding met zichzelf gestapt en dat doet zoveel pijn dat niet gezien kan worden wat de werkelijke oorzaak is. Met het wegsturen van anderen stuur je in werkelijkheid jezelf keer op keer de deur uit. Het is een vicieuze cirkel geworden die zichzelf in stand houdt.
Je hebt hulp nodig van iemand die die cirkel weet te doorbreken en tegelijkertijd vertrouwen in je weet te wekken zodat je niet ook bij de hulpverlener weg loopt…
*Carla van Hooff*