Onthuld door het Leven                 

Het grootse mysterie, Leven genaamd, ontsluiert zichzelf voortdurend. Niets is verborgen of wordt verborgen gehouden, het kan altijd gezien worden. Dat het gezien wordt maakt het dagelijkse tot een wonderlijke reeks van fluctuerende beelden waar onze lichamen deel van uitmaken.

Onze wereldse ogen zien echter een materiële wereld die zich ondoordringbaar voordoet. Hoe materiëler de blik, hoe meer rigide en star de wereld ons tegemoet treedt. Gelukkig laat de natuur zich niet gemakkelijk terugdringen, zij groeit en bloeit waar maar een gaatje wordt opengelaten. Zij laat zich zien als een spiegel van onze ware natuur. Heel lang kunnen we ons afsluiten voor alles wat met gevoel, wat met transparantie te maken heeft, maar uiteindelijk zal onze natuur overwinnen. Eenvoudigweg omdat dat het enige ware is, het enige waar de mens geen grip op heeft.

Wij willen niet geregeerd en overheerst worden door wie of wat dan ook. Ons verlangen gaat altijd weer uit naar natuur, naar openheid, naar licht. Daar kunnen we op vertrouwen, daar ligt onze verbinding met totaliteit. Dat is wat we zijn.

Dat Licht wordt telkens weer onthuld door het Leven zelf, welke vorm dat Leven ook aanneemt, en welke situatie ook wordt geleefd. Het mysterie kan niet verborgen blijven, in elke seconde zal minimaal een tipje van de sluier opgelicht worden.

“Zij die ogen heeft om te zien, Ziet.” Carla van Hooff