Dat we een punt hebben gekozen in kalendertijd waar een jaar voorbij is en er opnieuw een jaar begint heeft niets met iets ouds of iets nieuws te maken. Maar we maken er wel een groot verhaal van. Eigenlijk staan we altijd op de grens van iets ouds en iets nieuws, alleen kijken we daar niet graag naar. Dat is het gekke.
Als je werkelijk kijkt naar die grens dan zie je dat het niets anders is dan overgave aan het onbekende. Dus werkelijk binnenstappen in dat waar je nooit bent geweest, op geen enkele manier. Dat is nieuw, je laten verrassen, niet weten waar je terecht zult komen. Waar je denkpatronen en alles wat je gewend bent tot nu toe gewoon niet past. Alsof je geslapen hebt en wakker wordt en niets meer herkent.
Jezelf de tijd gunnen om dat nieuwe te onderzoeken en eigen te maken. Daar een feest van maken, een feest van het nieuwe. Het oude nog herinneren als datgene waar je fundament lag en daardoor in staat zijn om dat nieuwe aan te gaan. Niet weten waar dat nieuwe weer eindigt en bereid zijn om elk moment weer die sprong te wagen van oud naar nieuw.
Het feest dat vanavond plaatsvindt om precies 0.00 uur is niet meer dan een afspraak, waarin alle ogen gericht zijn op vuurwerk en onze verwachtingen èn onze voornemens smelten in de nacht die erop volgt. Om vervolgens op nieuwjaarsdag op te staan en gewoon weer op de oude voet door te gaan. Er is niets veranderd, omdat je niet bereid bent naar binnen te kijken.
Kijk wèl naar binnen en Zie dat je hart er is om je ogen schoon te wassen zodat geZIEN kan worden dat je altijd op ontdekkingsreis kunt gaan om het werkelijk NIEUWE te onderscheiden van het OUDE los van kalendertijd.
Ik wens je een gelukkige NIEUWE reis waarin je keer op keer ontwaakt met gewassen ogen.
*Carla van Hooff*