Sommige ervaringen laten zo’n diep spoor na dat je een groot deel van je leven bezig kunt zijn met de verwerking daarvan. Het gewicht van die ervaring kan zo zwaar drukken dat je lang in een staat van overleven verkeert, voordat je enige verlichting waarneemt. Maar ook al is het maar een glimp van verlichting, die glimp vraag altijd om meer. Het is als een vlammetje in de duisternis dat jou de weg kan wijzen.
Het kleinste streepje licht brengt herkenning van weten en kracht in jou. Je hoeft niet in duisternis te blijven. Je wendt je meer en meer naar dat licht en niets kan jou meer terugduwen. Je kunt zelfs gaan herkennen dat jij licht bènt en dat dat je vertrekpunt was en is. Het duister vindt en vond plaats in datzelfde licht.
Zij was het die jou droeg en draagt en uit het duister tilt. Hoe groter het duister, hoe groter het licht, lijkt het… Maar dat is slechts een vergelijking in het menselijk spectrum. In waarheid was er nooit iets anders dan licht.
Het licht was en is je vertrekpunt, je hebt het alleen niet herkend.
*Carla van Hooff*