Geraakt worden geeft een diep gevoel van in leven zijn. Een gevoel van de hoogste toppen kunnen bereiken, maar ook in de diepste dalen terecht kunnen komen. En toch is dat niet de essentie van leven. Het is mooi en het laat zien dat je op alle lagen verbonden bent met leven en met anderen. Je bent in staat tot delen en tot compassie.
Maar de essentie van dit alles is weliswaar in dat alles en ook in jou aanwezig, maar jij bènt die essentie en dat zorgt ervoor dat je afstand kan nemen van die geraaktheid, terwijl je het diepgaand kunt voelen. Je lichaam stelt je in staat om te voelen en je hart verbindt het voelen met de essentie van het bestaan.
Dat wat je voelt beweegt door je heen, maar je bènt dat niet. Je neemt het waar. Dat hoef je niet leuk te vinden, alleen maar te Zien. Je bent een spiritueel wezen in een menselijke ervaring, dat betekent dat je tweepolig bent, waarbij het spirituele deel blijvend is en het grootste van de twee.
Het is je redding want als je het gevoel hebt ten onder te gaan in een menselijke ervaring is essentie je reddingsboei.
Zij blijft altijd boven.
*Carla van Hooff*