Het hart geeft de mogelijkheid om op een diepe laag verbonden te zijn met jezelf en met de wereld om je heen. En ondanks dat die verbinding er altijd is, kan zij naar de achtergrond verdwijnen. Als je overmand bent door verdriet of wanhoop bijvoorbeeld, word je onbereikbaar voor je eigen hart, maar ook onbereikbaar voor de buitenwereld. Dat kan heel eenzaam voelen.
Het hart heeft het vermogen om ook verbinding te maken met de buitenwereld maar niet als haar gevoeligheid overruled wordt. Als dat het geval is trekt ze zich terug in zichzelf. Dan heeft ze genoeg aan zichzelf. Zij kan heel ver uitreiken met haar gevoeligheid, maar haar reikwijdte hangt samen met de mate waarin jij aanwezig kunt zijn in alle gebeurtenissen en ervaringen van het leven.
Je eenzaamheid is een graadmeter voor de reikwijdte van je hart. Hoe meer je hart kan uitreiken, hoe minder eenzaam je voelt.
*Carla van Hooff*