We bewegen altijd naar Liefde toe, denken we.
Maar dat is een grote misvatting, want alles wat we doen is altijd vanuit Liefde. Dat is het startpunt en dat kan wèl ontsporen, en vaak gebeurt dat al heel snel. Dat is de reden waarom we altijd naar Liefde verlangen en er dus naar toe gaan werken. Maar je kunt niet je doel maken van dat wat je vertrekpunt was. Je bènt Liefde. En wat je al bent kun je niet bereiken.
We hebben een bepaalde voorstelling van Liefde, bijvoorbeeld dat degene die Liefde geeft dus altijd lief moet zijn. Of dat diegene altijd lief moet doen of zich gedragen, nooit nee zal zeggen, voldoet aan jouw wensen. In ieder geval moet jij liefde kunnen aflezen van zijn of haar daden. Maar zo zit het niet in elkaar. Liefde is en hoeft niet altijd herkenbaar te zijn.
Liefde past namelijk niet binnen jouw plaatje daarvan. Liefde is grenzeloos en omvat alles. Je kùnt daar geen voorstelling van hebben. Zij past op geen enkele manier in jouw voorstellingsvermogen. Vaak weet je pas achteraf dat het Liefde was, waardoor iets mogelijk werd, of waardoor je ergens mee moest stoppen, of afscheid van nemen.
Liefde is zacht èn hard. Want zij is totaal en heeft vele gezichten.
Zij maakt zich kenbaar via het Leven.
*Carla van Hooff*