Alles schreeuwt om aandacht en wij leren ook dat aandacht geven heel belangrijk is. Wij leren echter vooral om ons te concentreren, met andere woorden wij leren te focussen op verschillende onderwerpen. Die concentratie hebben we nodig om te kunnen leren. Wat hierbij wordt overgeslagen in het onderwijs (want dat is waar we concentratie aanleren), is het ontfocussen, het ontspannen. Bij het nog jonge kind gaat het weer ontspannen, na inspanning, in aanvang vanzelf. Later zijn we zo gewend geraakt aan het aanspannen van onze aandacht, dat ontspannen moeite gaat kosten en op een gegeven moment nauwelijks nog lukt, met alle gevolgen van dien. We raken in een staat van gestresst zijn. We vergeten hierdoor dat ontspannen zijn onze natuurlijke staat is, ons thuis…
Die natuurlijke staat raakt meer en meer op de achtergrond en alles wat afleidt en tegelijkertijd enorme inspanning vraagt, komt op de voorgrond van onze aandacht. Het is als een elastiek wat de hele tijd in een overspannen staat wordt vastgehouden. Het wordt dan heel moeilijk om te ontspannen, zo moeilijk dat de overspannen staat als normaal gezien wordt. Ontspannen kost dan in beginsel inspanning, hoe gek en tegenstrijdig dat ook klinkt… Eigenlijk willen we alles vasthouden in aandacht, omdat we denken dat we op diemanier het leven onder controle kunnen houden. We willen aandacht als het ware een permanente schuilplaats bieden. Het is veel gemakkelijker je over te geven aan dat wat er is, wat er altijd is, maar dat wordt in deze staat van aandacht vasthouden, als te moeilijk gezien.
Voor de meeste mensen wordt het iemand zijn en iemand worden als het allerbelangrijkste gezien, dat is onze prioriteit. Dat is een continu streven naar… Daar is niets mis mee zolang de aandacht ook regelmatig gaat naar ontspanning en dan bedoel ik een ontspannen ZIJN, niet ontspannen door middel van bijv. op vakantie gaan, of uitgaan of van alles waarbij nog steeds inspanning moet worden geleverd, maar gewoon aandacht geven aan NIETS. Dus eigenlijk ZIJN in NIETS.
Als kan worden ingezien dat dat Niets onze prioriteit is en dat dat uiteindelijk echt kwaliteit van Leven biedt, kan op een natuurlijke manier aandacht vanuit een ontspannen staat van ZIJN weer naar van alles gaan en blijft de Natuurlijke staat van ZIJN te allen tijden zijn prioriteit behouden.
De Natuurlijke staat is dan gestabiliseerd. J
*Carla van Hooff*