Je wilt je geliefd voelen, je wilt dat er van je gehouden wordt.
Maar houd jij van jezelf? Want dat is de voorwaarde, de enige. En dat is het verschil met onvoorwaardelijke liefde, het woord zegt het al. Er wordt al van je gehouden, maar die liefde ervaren we niet. Daarom verlang je naar die voorwaardelijke liefde. Als jij echter niet van jezelf houdt kun je niet verwachten dat anderen dat wel doen.
Het voorbeeld èn je enige houvast is dat er altijd al van je gehouden wordt. Als je dat ziet wordt het misschien gemakkelijker om ook persoonlijk van jou te houden. Het onpersoonlijke is namelijk je bron. Dus steeds als je in niet liefde valt omdat je allerlei oordelen hebt die waar lijken te zijn, kun je terug naar de bron. Dan zie je onmiddellijk dat je iets waar maakt wat het niet is.
Kijk in de jou omringende spiegel en zie wat er naar je wordt terug gekaatst. Is dat niet liefde? Of zie je de uitnodiging die in alles ligt om te zien dat wat jij niet liefde noemt, juist het allergrootste liefdevolle gebaar is om te gaan zien dat alles één is…
De ingrond van alles is Liefde.
*Carla van Hooff*