Hoe je je ook denkt af te keren van Liefde en al voelt alles om je heen liefdeloos, Liefde is je begin- en je eindpunt, zij omvat je als een warme deken. Zij is er altijd, onzichtbaar aanwezig.
Zij kan zich alleen laten zien via de spiegel. Je kunt haar bijvoorbeeld ervaren in hoogtepunten van het leven, maar ook juist in dieptepunten als mensen je hun liefde en steun betonen.
En soms ook bij verkregen inzichten of nadat je een tijdlang bij je pijn en verdriet hebt stilgestaan. Opeens kunnen er dan inzichten opkomen waarbij je jezelf terugvindt in het vangnet van liefde. Er is dan alleen maar licht en het kan voelen als een totale verliefdheid op juist datgene waar je voorheen zoveel verdriet bij voelde. Het onderwerp van afkeer wordt dan het onderwerp van je grootste liefde.
Je wordt even opgetild uit het alledaagse en je loopt op een bed van rozen, totdat die spiegel je weer iets anders laat zien. Toch kan dit alles je bewust maken van die onvoorwaardelijke liefde en van het besef dat zij er altijd is, ook als zij niet zichtbaar is in de spiegel.
Je wordt gedragen.
Altijd.
*Carla van Hooff*