En waar is dat?
Dat is in mij
En dat is zo mooi. Dat is namelijk noch een begin-, noch een eindpunt. En toch vertrek ik daar vanuit en daar kom ik ook weer in terug. En… het één sluit het ander niet uit. Het is namelijk de innerlijke grond, ofwel de ingrond. Dat wat werkelijk is. Dat wat ik ben.
Als dat ook de plek is van mijn verlangen, dan is de uitnodiging die klinkt, ‘blijf daar.’ Zorg dat er niets meer is dat tussen mij en mijn verlangen in kan komen. Ofwel ga daar niet meer van weg… Ik laat me niet meer afleiden. Ik richt me op wat ik ben.
Dan richt ik me op het innerlijk weten, het kennen en laat al het andere aan me voorbijgaan. Ik zie het, maar ik laat me er niet langer door beïnvloeden. Want de plek waar ik al ben, altijd al, is groter dan wat dan ook. Dan hoef ik niet meer ergens naar te verlangen, dan ben ik en verschoven naar en verschuif ik elke keer weer naar leven vanUIT mijn verlangen.
En die verschuiving is de allergrootste en de allerbelangrijkste…
*Carla van Hooff*