Of wie? En in jou, zou ik eraan toe kunnen voegen.
Zodra gedachtes in bewustzijn komen is dat een signaal om te beseffen dat zij er altijd zijn èn dat zij mij niet over hoeven te nemen. Niet kùnnen overnemen tenzij ik in één ervan overmatige interesse toont.
Als mijn interesse erin groter is dan het licht in mij, voert zij de boventoon en gaat zij mijn dag bepalen. Maar dat is niet mijn bedoeling dus zorg ik altijd dat het licht het belangrijkste blijft. Ik neem de gedachte als het ware mee in het licht. En daar gaat zij (de gedachte) altijd aan ten onder. Zij mag er zijn en ik mag van haar genieten, maar ik zet haar nooit aan het roer. Welke gedachte het ook is.
Met behulp van die gedachte kan ik het spel van dat moment aangaan. Of dat nu hulp bieden is, of een stukje schrijven, iets anders creatiefs doen, achterover leunen en naar de wereld kijken, wat dan ook. Het blijft de uitnodiging om te spelen met en dankzij die gedachte. Ook als dat verdriet of pijn is. Alles is in het Licht is tijdelijk, terwijl Licht zelf blijvend is.
Licht voert altijd de boventoon.
*Carla van Hooff*