Als ik een vraag heb, of ik ben met andere mensen die vragen hebben, dan heb ik nooit een antwoord. Maar als ik me afstem op de hemel in mij, dan komt er direct een antwoord. Daardoor lijk ik een soort vraagbaak. Maar dat is niet zo, het is wel vaak zo dat er een antwoord komt via mij. Maar ik (Carla) weet niets. En dat maakt heel ontspannen. Juist die ontspannenheid brengt het weten dichtbij.
In dat niets weten ben ik afgestemd op de hemel, op het Niets. En juist dat brengt het antwoord. En dat afstemmen is iets dat iedereen kan. Dat is wonderlijk en dat lijkt een wonder, maar dat lijkt alleen maar zo doordat ik altijd dacht dat ik heel veel moest weten en dat ik dat ook allemaal moest onthouden. Maar op het moment dat ik doorkreeg dat dat alleen maar een zwaar hoofd veroorzaakte, liet ik los.
Ik kon van alles en nog wat kennis nemen, maar ik hoefde dat niet allemaal te onthouden. Wat heerlijk, wat een ruimte bracht dat. En vooral die ontspanning, ik hoefde die kennis niet meer mee te zeulen. Het werd al gedragen, door de hemel zelf. En iedereen heeft die ruimte in zich. Probeer maar! Stem je af op die ruimte, die ik de hemel noem.
Die hemel is voor iedereen en van niemand, je kunt haar niet in bezit nemen.
O, lieve hemel
*Carla van Hooff*