Mijn staat van zijn is neutraal. Ik hoef dus nooit partij te kiezen, sterker nog ik kan dat niet. Want welke kant ik ook zou kiezen, het is altijd een keuze tegen mij. En wie kiest nou tegen zichzelf? Het lijkt misschien sterk om wel een keuze te maken, want dan is er een bondje ontstaan. Voor een bondje zijn er altijd twee nodig. Maar voor een bondje moet ik altijd concessies doen aan mezelf. En dat is weer de basis voor een volgend conflict. Op de eerste plaats een conflict met mezelf…
Ik wil geen partij kiezen, want ik wil trouw zijn en blijven aan mezelf. Dat maakt niet alleen echt krachtig, maar dat houdt mijn leitje schoon. En dat scheelt veel werk. Trouw zijn aan mezelf geeft veel zelfvertrouwen en rust. Ik heb die neutraliteit in mezelf gevonden en daar ben ik verliefd op geworden. Ik hou van rust en vrede. Op die manier sta ik nooit tegenover iemand of tegenover de wereld, ook al denken sommigen dat wel. Ik neem de wereld en haar conflicten in me op en breng haar tot neutraliteit in mezelf.
Op deze manier ‘te werk’ gaan met mijn omgeving; dus haar in me opnemen, haar neutraliseren en dat terugzetten in de wereld zet me in een andere dimensie. Een dimensie die op een andere (vredige) manier van leven wijst. Een mogelijkheid die voor alle mensen mogelijk is, mits er bereidheid en openheid is om licht te brengen in de innerlijke schaduwen. Want zolang die schaduwen (innerlijke strijd) er zijn is neutraliteit onmogelijk.
*Carla van Hooff*