Want dit wat er is, IS wat er is. Het is niet meer dan dat, maar het is ook zeker niet minder dan dat. En alles wat we er van maken is niet erg, maar omdat we geneigd zijn dat te geloven brengt het ons altijd in de moeilijkheden. Dus op het moment dat ik DIT bijvoorbeeld vrijheid ga noemen… Op dat moment is het al geen vrijheid meer. Want het is benoemd en zodra het benoemd is, moet het ergens aan voldoen. En dan ben je er alweer aan voorbij, maar ook dat is gewoon wat er is en daarom kun je er eigenlijk niet over praten.
Want wat er is, daar is niets aan toe te voegen en daar hoeft ook niets afgehaald te worden. Want elk etiket wat we aan DIT geven, vraagt om uitleg, vraagt om definiëring, vraagt om wat dan ook… Zodra DIT uitgelegd gaat worden, roept het alleen meer vragen op. De antwoorden komen op de vragen en de vragen komen op de antwoorden. Dus dat is een eindeloos verhaal.
Daaraan kun je zien dat er niets anders is dan DIT. Wat noch benoemd, noch uitgelegd, noch beantwoord hoeft te worden. En toch is dat gewoon inherent aan Leven. Want het Leven is DIT, inclusief alles wat daar in gebeurt.
En zolang we het ongemoeid laten, is er eigenlijk nooit iets aan de hand. En dat is wat je bent, namelijk het ongemoeide, het onbenoembare. Het is DIT en DIT is alles wat er is, is compleet, is vervuld, maar alleen zolang het ongemoeid is. Want dan is het op zijn grootst, op zijn ruimst, op zijn vrijst, op zijn liefdevolst, op zijn ongemoeidst. En daar valt helemaal niets van te maken. Daar kunnen wij, jij en ik, niet bij. Daar kunnen jij en ik alleen maar in oplossen…
Dat is DIT.
*Carla van Hooff*