In deze tijd komt het meer en meer op jou en op mij aan. Er is niets en niemand (meer) die ik volg of kan volgen, behalve mezelf. Ook ik ben opgevoed met het idee dat er altijd mensen zijn die het beter weten dan ik, mensen die ergens voor geleerd hebben. Die meer ervaring hebben dan ik, etc. Dat heeft mij juist steeds meer doen inzien dat ik er bij elke veroordeling ook altijd naast zit.
Daarom kan ik zeggen: niets is wat het lijkt. Dat is zowel in de wereld zo, als ook in de wereld rondom mij. En ik ben dus de enige die ik kan en hoef te volgen. Natuurlijk kan ik gebruik maken van de expertise van anderen, maar dan nog gaat het erom dat ik op mijn eigen oordeel mag en moet varen.
Ik heb vooral ook geleerd van mijn opvoeders dat er altijd een schuldige is. En die schuldige ben ik nooit. Die is altijd te vinden buiten mij… Maar in mijn ervaringen heb ik geleerd te zien, steeds sterker en sterker, dat er geen schuld bestaat, en er dus ook geen schuldige is te vinden. Dat is heel fijn, want dan hoef ik op de eerste plaats niet met een schuldgevoel rond te lopen, maar dus ook niet met gevoelens van wrok. Dat betekent dat ik vrij ben, en dat iedereen buiten mij dat ook is…
Zo blijf ik in mijn eigen autonomie. Het enige dat overblijft. Het maakt sterk en leid je door de wereld. Het maakt het ook steeds gemakkelijker van mezelf en iedereen te houden en daarmee blijf ik in mijn hart. In de Liefde voor mijzelf en alles wat mij omringt.
Het denken doet je geloven dat je weet wat waarheid is, maar ik weet dat ik het niet weet… Want in deze wereld is er geen waarheid, omdat ik zie dat hier niets is wat het lijkt en dat wijst juist op de hemel. Want alleen in de hemel is waarheid te vinden.
En jij bent IN de wereld, maar VAN de hemel.
Carla van Hooff