Het leven gaat in cirkels, soms heel duidelijk, maar niet altijd. Die cirkels stoppen nooit. Als je denkt dat je iets helemaal doorgewerkt hebt, begint het weer opnieuw. Maar als je goed kijkt kun je zien dat die zogenaamde zelfde cirkel zich toch altijd op een ander (hoger) niveau afspeelt. Er is dan nog iets blijven liggen wat nog doorzien mag worden. Eenmaal doorzien tilt het je naar een hoger niveau van bewustzijn.
Er zit zoveel liefde en troost in die cycli. Het laat namelijk zien dat er groei mogelijk is. Groei in bewustzijn, telkens als je iets ouds achter je laat wordt tegelijkertijd iets nieuws geboren. Je laat pijn achter je zodra het doorzien wordt. De pijn heeft ervoor gezorgd dat je bewustzijn verruimt.
In het groot bekeken is er dood en leven, waar iets eindigt begint ook altijd weer iets nieuws. Het oude wordt meestal niet herkend omdat het altijd in een nieuwe vorm verschijnt. En juist die nieuwe vorm maakt het andere niveau zichtbaar. Je hecht aan het oude en bekende, maar net als een rups die verpopt, zo verpopt het leven vanuit allerlei oude vormen in nieuwe vormen. Dat nieuwe is de troost en heling van het oude.
De cycli van het leven bevindt zich in haar totaliteit in jou. Jij bevindt je slechts schijnbaar in die cycli zolang je haar niet doorziet/doorleeft. Want één keer doorzien, laat zij jou los en omvat jij alles.
Carla van Hooff