Hoewel jij wel uit de heelheid kunt (schijnbaar), kun jij die heelheid wel negeren. Dat gaat ook heel gemakkelijk en vanzelf. Daar is namelijk de hele wereld om je heen op ingericht. Het is ingericht op afleiding, op jou uit je eigen kracht halen, op je geloof richten op van alles buiten jou.
En die wereld is ook prachtig, het is een toverwereld waarin alles mogelijk lijkt te zijn. Het is een wereld die volledig maakbaar lijkt. Het is tevens de wereld van manifestaties. Maar… het is een wereld als een spiegel, een hulp die laat zien welke mogelijkheden en vermogens in jou schuilen. In die zin heeft zij realiteit en kan zij ook gebruikt worden.
Als je de wereld niet ziet als een spiegel van jouw innerlijk, maar als een entiteit op zich. Dan heeft zij vrij spel, vrij spel om jou keer op keer te verleiden met al het materieel wat haar ter beschikking staat. Je kunt het zo gek niet bedenken, het bestaat al. En als het je streven wordt om daar steeds meer en grootser je gang te kunnen gaan. Dan ben je in de greep van al die verleidingen… Daar komt je heelheid in het geding, want die heb je al lange tijd op de achtergrond van je aandacht geplaatst.
Maar zoals ik al zei, jij kunt niet uit die heelheid (niet echt). Vaak gebeurt er dan iets in je leven wat dan het streven naar (nog meer) materieel bezit ‘on hold’ zet. Dan komt het erop aan! Dan komt het weer op jou aan, dat is de uitnodiging om weer helemaal terug te schakelen naar waar je vandaan komt. Om te onderzoeken wat nu werkelijk belangrijk is en waar het echt om draait in het leven.
Dan zal heelheid ook voor jou haar licht weer doen schijnen. Niet omdat zij plotseling weer tevoorschijn komt, want zij was en is er altijd, maar omdat jouw ogen weer geopend zijn voor haar.
Carla van Hooff