De diversiteit die je onderscheidt van anderen is het filter waardoorheen je essentie zichtbaar wordt. Maar in plaats van die diversiteit te waarderen, ermee te spelen en er van te houden, probeer je die vaak onzichtbaar te maken. Je probeert te lijken op iemand anders, je wilt iemand volgen, je bent bang om zichtbaar te zijn.
Ook de wereld om je heen doet daaraan mee. Het is wat je leert, je moet leuk vinden wat de meeste anderen leuk vinden, eruit zien zoals de meeste anderen, allemaal dezelfde mening hebben. De buitenwereld probeert je in hokjes en kaders te plaatsen. Hoe je ook je best doet, het zal nooit goed genoeg zijn. Je kunt namelijk niet op iemand anders lijken, je hoeft alleen maar jezelf te zijn. Zoveel mensen, zoveel meningen, zoveel smaken enz.
Diep down wil je ook helemaal niet je anders voordoen dan je bent, want dat kost bakken energie. Het is het gemakkelijkst om gewoon op jezelf te lijken, en dat gaat moeiteloos. Daar hoef je niets voor te doen… Je houdt er ook het meeste van naar anderen te kijken die zichzelf kunnen zijn. Die kleur bekennen aan zichzelf. Dat maakt aantrekkelijk en interessant.
De eenheidsworst die de wereld mensen probeert op te leggen, maakt niet blij of gelukkig en toch blijf je dat meestal volgen. Want je uniciteit op de voorgrond zetten lijkt heel moeilijk, maar als je dat één keer doet, kun je juist het tegenovergestelde ontdekken. Het is gemakkelijk en gaat vanzelf. Het maakt gelukkig en blij omdat dat ook is wat je wilt en eigenlijk kun je niet anders. Al het andere is een opgeplakt masker.
Er is al genoeg leugenachtigheid en bedrog op de wereld en omdat dat tegenwoordig steeds duidelijker wordt, wil je daar niet (meer) aan meedoen. Je wilt juist via je uniciteit je essentie tonen. Dat verspreidt geluk en gaat een steeds grotere rol spelen in een nieuwe liefdevolle wereld.
Leef je Goddelijkheid in jouw (ongefilterde) menselijkheid.
Carla van Hooff