Je bent een enorm krachtig wezen maar je voelt je vaak zwak. Tot (bijna) niets in staat. Die kracht dien je namelijk keer op keer te claimen. Op wie? Op jezelf! Je bent gewend om jezelf als zwak te zien en om jezelf steeds opnieuw te verzwakken. Dat voorbeeld is je ook voorgeleefd. Je hele omgeving doet hieraan mee. Dat verwijst echter niet naar je zwakte, maar juist naar je kracht. Naar je kracht om op te staan.
Je mag en kunt opstaan voor jezelf. Daarmee claim je je eigen kracht. Je denkt jezelf zwak. En dat wat het meest verzwakt zijn je angstgedachten. Maar gedachten komen en gaan, mits jij dat toestaat. Als er maar iets is wat jij herkent in die gedachten als van jou, of als jij, blijven die gedachten. Dat maakt alleen maar zichtbaar dat er dus een identificatie is waar je weer doorheen mag dansen. Waar je je weer van los mag maken.
Elke keer dat je opstaat uit zwakte (uit angst) en daarmee je kracht claimt versterk je wie je in waarheid bent. Op die manier krijgen gedachten steeds minder vat op jou. Dan ben je niet meer afhankelijk, maar dan ben je zelfstandig, autonoom en kun je je eigen beslissingen nemen.
Dan leef je je vrijheid.
Carla van Hooff