Zien dat er in de wereld een heleboel verschillende toneelstukken lopen schept gezonde afstand. Zeker als je het idee hebt/had dat jij in een bepaald toneelstuk een rol speelt. Een toneelstuk is om naar te kijken, maar als jij getriggerd wordt door dat toneelstuk, betekent het dat je er iets mee hebt. Dan word je er zogezegd ingezogen, dan neem je je rol heel serieus en dan wil je die rol tot een positief einde brengen. En dat willen alle spelers in dat stuk, hun ik wil bepalen en zonodig met geweld.
De rol die je speelt voelt heel erg echt en daardoor vergeet je ernaar te kijken. Dan vergeet je dus ook afstand te nemen tot jouw rol, met alle gevolgen van dien. De regie ligt echt niet in jouw handen ook al denk je dat. Speel je rol zo goed mogelijk maar laat de uitkomst je verrassen. Je weet de uitkomst namelijk niet en als je dat besef tot je door laat dringen, kan geen enkele rol je bezoedelen. Je komt overal ongeschonden uit tevoorschijn.
Dan Zie je door elk toneelstuk heen, zeker als het er erg gecompliceerd uitziet aan de buitenkant. Want hoe ingewikkelder, hoe onechter. Het leven is namelijk altijd simpel. Het denken maakt alles verward en dus niet echt. Op dit moment ziet het wereldtoneel er complexer uit dan ooit tevoren. Het lijkt onoplosbaar. De oplossing ligt ook niet in de problemen, maar in het er simpelweg uitstappen. Laat de wereld en haar complexiteit aan haarzelf over en ontdek weer de simpelheid van het Leven.
Woed er een oorlog? Bezoek die dan niet! Keer terug naar de eenvoud en geniet (weer) van elkaar en het ongecompliceerde samenzijn. Leven is simpel.
Carla van Hooffwww.bevrijdleven.nl