Het mooiste dat er is.
We appen, we mailen, we telefoneren… En dat is zo armoedig, want het heeft niets met communiceren te maken. Het is praktisch om afspraken te maken, maar als je werkelijk iemand wil spreken, blijft de oude vorm van communicatie mijns inziens, het meest waardevol. Iemand zien, iemand horen dat geeft zoveel meer, je ziet de houding, de bewegingen, je hoort de melodie in de stem. Nabijheid zorgt ervoor dat je elkaars stemming kunt voelen.
Juist die extra informatie is van belang, niet iedereen kan alles gemakkelijk onder woorden brengen en juist die extra informatie zorgt juist voor echte communicatie. Namelijk die van het hart, want alleen die zorgt voor begrip, die zorgt ervoor dat we elkaar verstaan. Zonder fysieke aanwezigheid is er afstand, letterlijk en figuurlijk. En daar gaat niet alleen veel aan verloren, maar dat creëert ook heel veel onbegrip.
En natuurlijk, als je ver van elkaar woont, is iets beter dan niets. Maar wees je er dan van bewust dat de communicatie niet compleet is. Vraag als je iets niet begrijpt of niet goed hoort. Door te vragen kun je ervoor zorgen dat je op één lijn zit.
In elkaars nabijheid kun je elkaar ook even omhelzen als je een emotioneel moeilijk gesprek voert. De liefde komt gemakkelijker naar boven dan alleen door middel van woorden. Alles is gemakkelijker als liefde de boventoon voert. Dan zijn woorden vaak niet eens meer nodig.
Carla van Hooff