Als je jezelf alleen voor een lichaam aanziet is het antwoord op deze vraag makkelijk. Maar als je verder kijkt is het antwoord helemaal niet zo eenvoudig. Heeft het ik ooit een plek ingenomen? Is dan de volgende vraag… Alles wat gedaan wordt, wordt uitgevoerd door het lichaam, maar we hebben net gezien dat je niet (alleen) een lichaam bent. Wat dan wel?
Ik denk… maar dat geeft nog steeds geen antwoord op de vraag, waar ben ik. Ik hou van iets of iemand, maakt dat het ik duidelijk of geeft dat het ik een plek? Waar zeg je eigenlijk ik tegen? In het westen wijzen we op ons lichaam ter hoogte van de borst als we ik zeggen. Maar dat is niets meer dan een aangeleerde gewoonte…
Toch bedoel je met het woordje ik, of alleen wijzend op je borst, wel jou. Wat die jou dan ook mag zijn… Als je kinderen vraagt wie er een ijsje wil, dan wijzen ze op hun lichaam en roepen ‘ik, ik, ik’. Ja en dat ijsje gaat in de mond, haha. Dan is het duidelijk.
Maar je bedoelt met het woordje ik veel meer dan je lichaam, alleen heb je er misschien nog nooit over nagedacht waar ik is… of over waar je eigenlijk naar wijst. De enige manier om erkend en herkend te worden in je diepste zijn, in je totaliteit is dat op de eerste plaats zelf te (h)erkennen.
Het onderzoeken van IK is een prachtig begin. Daar wijs je namelijk naar het mysterie van Zijn.
Carla van Hooffwww.bevrijdleven.nl