Je wil toegang houden tot de groep, omdat je erbij wil horen. Je wil niet de paria zijn. Zonder dat je het in de gaten hebt loop je achter dat doel aan. Het doel van in de groep blijven, dat is je prioriteit. Je zet jezelf op de tweede plaats omdat jij secundair bent aan je doel.
Dat doe je al van jongs af aan. Het is een oud gegeven, één waar nauwelijks herkenning op zit. Het is een gewoonte geworden omdat het te maken heeft met overleven. Je wil niet zomaar in een ‘struggle for life’ terechtkomen als je daar de noodzaak niet van inziet. Je stapt niet vrijwillig uit de groep, uit je bekende veiligheid.
Er is inzicht voor nodig om te kunnen zien dat jij altijd overblijft. En dat jij de enige veiligheid bent die er is. Jij bent de enige aan wie je je blijvend kunt overgeven. Je kunt niet varen op meningen van anderen, je mag, nee je kunt alleen vertrouwen op jou. Het leven zal je keer op keer terugwerpen op jezelf. Niet als straf, maar als uitnodiging om steeds duidelijker te gaan zien dat dat altijd al zo was, zo is en altijd zo zal zijn.
De toegang die altijd geldt en die je nooit zal worden ontzegd is de toegang tot jou. De toegang tot ultieme vrijheid. Vrijheid VAN de wereld.
Carla van Hooff