Kijken vanuit het oude maakt dat het nieuwe niet zichtbaar is. Je houdt zoveel van wat je kent, dat er altijd oude beelden schuiven voor de nieuwe beelden. Zodra je iets nieuws ontdekt ga je onmiddellijk op zoek naar het bekende. Je voelt je te midden van al het nieuwe helemaal gedesoriënteerd, je herkent niets meer. Het kan te spannend, te onbekend en zelfs beangstigend zijn. Het is vaak gestoeld op ervaringen uit het verleden. Verhuizing(en), nieuwe school, nieuw werk enz. gewoon te veel.
Maar de andere kant bestaat ook, de nieuwe omgeving kan juist ook verfrissend zijn, kan nieuwsgierigheid wekken, interesse, een nieuw avontuur aangaan. Andere mensen leren kennen, je horizon verbreden. Dat maakt juist dat het oude naar de achtergrond verschuift. Het maakt dat je open staat voor al het nieuwe, niet meer achterom kijkt met verlangen, maar alleen nog ziet wat zich elk moment nieuw aandient.
De verhuizing of verschuiving van het oude naar het nieuwe is in elk moment te vinden. Het is niet nodig om in een nieuwe omgeving te zijn, de verschuiving van oud naar nieuw vindt plaats in jou. Het is de openheid zelf die zorgt dat elk moment nieuw is, dat je vertroebelde blik schoongewassen wordt en alles er steeds nieuw uitziet.
Het is de bereidheid om te zien wat in de weg staat van die openheid in jou. De bereidheid om dat steeds te onderzoeken en daarbij te zijn. De beloning van de blauwe onbewolkte hemel wacht altijd. Zij is er en wast al het oude en bekende fris en nieuw.
Het laat het Oude gaan en verwelkomt het Nieuwe.
Gelukkig Nieuwjaar in elk moment.
Carla van Hooff