Alles is één, de buitenwereld is dus je binnenwereld en omgekeerd. Maar dat ziet er toch een beetje anders uit dan de meeste mensen denken. Namelijk je binnenwereld is bewustzijn, wat je buiten jou ziet is de buitenwereld. Die buitenwereld komt overeen met je binnenwereld. Die buitenwereld is het eindstation van creatie. De buitenwereld kun je niet veranderen, al lijkt dat vaak wel zo.
Alleen in je binnenwereld kun je dingen veranderen, namelijk om een voorbeeld te geven. Of je van binnen naar buiten kijkt door ogen die gevuld zijn met woede, met teleurstelling, met pijn, of met liefde maakt een enorm verschil. Dat kun je je wel voorstellen. Het filter waar je doorheen kijkt laat de buitenwereld zien overeenkomstig aan het filter waar je doorheen kijkt. De pijn die je dus in jezelf ervaart zul je terug herkennen in de wereld om je heen. Als je liefde in jezelf ervaart, zul je liefde herkennen in de wereld om je heen.
Wil je liefde ervaren in de wereld om je heen dan zul je die liefde dus eerst in jezelf moeten creëren. En de meeste mensen beseffen dat niet en gaan dus aan de slag in de buitenwereld. Daar proberen zij veranderingen aan te brengen, maar wat ze niet zien is dat die buitenwereld al gecreëerd is (vandaar eindstation). Je kunt daar wel sleutelen, bijvoorbeeld van iedereen gaan houden die je tegenkomt, als dat al lukt, maar het blijft lapwerk. Er zal niet echt iets veranderen. Als je je innerlijke issues niet oplost, zul je die buiten je tegenkomen omdat het leven juist laat zien waar jij IN jou nog geen liefde op hebt laten schijnen.
Alle pijn in de wereld is een spiegel van jouw eigen pijn. Daarom is het zaak om alle pijn (conflict, angst, ongenoegen, verdriet, boosheid enz.) in jou te gaan zien en daarvan te houden. Die liefde lost het conflict op tussen binnen- en buitenwereld In jou en zorgt ervoor dat die twee steeds meer samenvallen.
Dan blijft EEN over.
Carla van Hooff