Wat valt er te ontkennen? Je kunt alleen ontkennen wat er al is. En waarom zou je dat doen? Levert het je iets op? Je denkt misschien dat het je dan niet meer kan lastigvallen, maar alles wat je ontkent dringt zich alleen maar sterker aan je op. En het is zo mooi dat het zo werkt, want dat wat zich aandient vraagt om onderdak. Het vraagt om toegelaten te worden, helemaal. Het laat zich niet wegsturen. Jij dient je deur open te zetten en dat wat je wilde ontkennen volledig toe te laten en het alles te geven wat het nodig heeft.
Dan ga je zien dat dat geen moeite kost, dat het helemaal vanzelf gaat. Je gaat dit zelfs willen. Daar valt jouw wil samen met Gods wil en dat betekent dat er geen weerstand meer is. Want er is maar één wil, één wens. Daar valt het vechten, de vechter en het gevecht in-één. Net als het ontkennen, de ontkenner en het ontkende. Evenals het (weg)duwen, de duwer en het geduwde.
Er blijft niets over. Er hoeft niets verdedigd, noch iets ontkent te worden. Het maakt rustig. Er is vrede. Je voelt je niet alleen schoon, maar je voelt je opgenomen, je bent één met het geheel.
Ehm, wat was er ook alweer aan de hand?
Wilde je de vreugde ontkennen?
Carla van Hooff