Angst zuigt alle aandacht naar zich toe en is daarmee overweldigend aanwezig. Die zuigende kracht is heel sterk. Maar er tegen vechten werkt niet, wat wel werkt is je mee laten nemen, er in ten onder gaan. Dan stopt de angst. Je zou kunnen zeggen, de angst is er om jou je nek om te draaien. Dan kan liefde tevoorschijn komen. Angst is inherent aan jouw bestaan. Zolang jij uit alle macht boven wil blijven word je geregeerd door angst. Hoe feller het gevecht in jou, hoe groter de angst en vice versa.
De andere kant van angst is liefde. Zolang er vechten is kan liefde zich niet tonen. Als het vechten is uitgewoed is er rust en vrede en liefde. De liefde heeft niets nodig, zij IS. Zij omarmt alles en laat alles gaan. Zij is onvoorwaardelijk. Zij hoeft niet te vechten, maar omarmt ook dat. Alles lost op in haar, zij is er altijd met open armen. Echter wat voor jou echt is in het moment plaats je daarmee op de voorgrond, wat het ook is. Ook wat je denkt te zijn. Voor jou lijkt liefde dan op de achtergrond of zelfs verdwenen…
Maak alles ondergeschikt aan haar en zij staat onmiddellijk op de voorgrond. Alles gebeurt dan vanuit haar, maar maak ook maar ièts belangrijker dan zij en ze verdwijnt weer naar de achtergrond. Een fijnere afstemming dan liefde is er niet.
Alles wat je belangrijker maakt dan liefde vraagt aandacht. En hoe groter je aandacht voor welk object dan ook, vermindert die liefde en brengt vanzelf angst met zich mee. Als liefde vermindert, kan angst groeien en dat plaatst jou en het gevecht tegen angst weer op de voorgrond. De schijnpersoon ontstaat vanuit angst en wil blijven bestaan. Zo begint het verhaal weer van voren af aan. Het doorzien van dit hele verhaal zorgt ervoor dat ontstaan en vergaan van de schijnpersoon steeds sneller gaat en op een goed moment niet meer nodig is.
Dan kàn angst niet meer de boventoon voeren.
Carla van Hooff
Wat voert in jou de boventoon? Wil je dat ontdekken, maak een afspraak in mijn agenda voor een gratis sessie.