Toch doen jij en ik ons uiterste best om die afstand te overbruggen. Soms lukt dat heel even, en dat maakt je blij. Dan maak je jezelf wijs dat jij het kunt als het een keer gelukt is. Je denkt dat je het bewijs gevonden hebt met die ene keer. Het doet je geloven dat jij het voordien, als enige, verkeerd zag. Dat jij namelijk gewoon de weg kwijt was. Maar je was de weg niet kwijt, je had jezelf afgescheiden van het geheel. Dat gebeurt en is inherent aan leven. Alleen hoeft dat niet zo te blijven…
De afgescheidenheid wordt veroorzaakt door het denken en alles wat je denkt zie je voor waar aan. Zodra gezien wordt dat gedachtes komen en weer gaan en dat jij niet die gedachtes bent, maar de ruimte daarvoor, lost de afgescheiden wereld op en ben je all-één. De gecreëerde (denk)afstand kan nooit vanuit datzelfde denken worden overbrugd. Alleen vanuit het hart kunnen de aeonen van afstand wegsmelten.
Je kan ook zeggen dat waar het hart geen deel uitmaakt van de wereld, er geen eenheid is en de verwijdering blijft bestaan. Pas als je hoofd in je hart zakt ben je bereikbaar voor elkaar. Daar ontstaan de mooiste dingen, woorden zijn alleen nodig om de praktische kant van je creatie uit te leggen, niet om iemand voor je karretje te spannen. Je kunt een ander nooit overtuigen van welke mening dan ook. En waar geleefd wordt vanuit eenheid valt die behoefte vanzelf weg.
Dan leef je gewoon zonder de dingen anders te willen dan ze zijn. Dan zijn vrede en vreugde je deel. Daar is geen weg naartoe voor jou. Jij valt weg in eenheid.
Carla van Hooff
Wil jij uit de afgescheiden wereld stappen en heb je daar hulp bij nodig?
Maak een afspraak bij www.bevrijdleven.nl/gratis-sessie/