Als je ergens naar verlangt wil je dat het lukt, je wil dat verlangen manifesteren. Je doet enorm je best en je wilt het eindresultaat halen en zien dat het bewaarheid wordt. Maar wat we daarmee vaak uit het oog verliezen is dat het gaat om de weg en niet zozeer om het eindresultaat. Het mooie en waardevolle van je verlangen is juist dat je je eigen ontdekkingsreis aangaat. Het gaat niet om het eind van dat verlangen, maar dat het vuurtje blijft branden.
En wat blijkt tijdens de reis is dat je een eindeloze reeks aan resultaten OOK behaalt. Die resultaten zijn een prachtig bijproduct van je reis naar het eindresultaat. Het is jammer als je onderweg alleen maar herhaalt dat het nog niet is gelukt om resultaat te boeken. Daarmee betitel je het onderweg zijn als een totale mislukking en ben je blind voor alles wat wel al is gelukt.
Wat je tot nu toe hebt bereikt zijn namelijk de bouwstenen voor je uiteindelijke doel. En die mag je stuk voor stuk waarderen, want hoe meer je die op waarde schat, hoe meer je daarmee van jezelf houdt. En hoe meer je van jezelf houdt hoe gemakkelijker je tocht. Op die manier zie je steeds meer mogelijkheden in plaats van mislukkingen.
Het gaat om het zien van jouw weg inclusief alles, inclusief het vallen en opstaan. Zo ga je zien dat het eigenlijk nooit gaat om lukken of niet lukken, mislukken is gewoon onmogelijk. In die zin is er geen verschil tussen lukken of niet. Het één is inherent aan het ander, als totaliteit.
Die totaliteit, je ware natuur, rust in bewustzijn.
Carla van Hooff