Je zult altijd iets vinden om de wereld te verbeteren. Prachtig! Niets mis mee. Het kan je leven vullen en zinvol maken. En… tegelijkertijd kun je je toch van binnen totaal niet vervuld voelen. Dat heeft ermee te maken dat je wel een gevoel hebt gevolgd, vaak een gevoel van compassie, dat is ontstaan vanuit een situatie die die compassie in jou heeft doen ontstaan. ‘Oh wat vreselijk, daar moet iets aan gedaan worden’ En je gaat ervoor!
Het is een gevoel in jou dat gelinkt is aan het donkere in jou. Die plek wil je verlichten. En dat verlichten pak je dan aan in de zogenaamde spiegel. Dus eigenlijk in het eindstation. Daarmee zeg ik dan dat je jezelf hebt overgeslagen. Gek hè? Want dit lijkt in tegenspraak met elkaar, maar laat het me uitleggen.
De situatie die je bent tegengekomen heeft je geraakt en daarom wil je die situatie verbeteren. Prima! Je gaat actie ondernemen, ook prima. Maar precies tussen die twee in ligt nog een belangrijke stap die direct met jou te maken heeft. Want wat is precies de reden dat jij op deze situatie actie wil ondernemen en iemand anders die het ook ziet, doet dat niet? De situatie heeft je geraakt omdat het een pijn in jou geraakt heeft en die dien je eerst naar het licht te brengen, te verlichten, zogezegd. Dus kijk eerst waar die pijn in jou schuilt en als je dat hebt gevonden dan pas kun je actie gaan nemen op de situatie.
Op die manier heb je eerst het licht in jezelf aangestoken en van daaruit kun je het licht in de (spiegel) buitenwereld aansteken. Dan werk je vanuit ware inspiratie omdat je het belangrijkste werk (namelijk in jezelf) al gedaan hebt. Dan zul je ook merken dat het verbeteren van de situatie gemakkelijk zal verlopen. Er zit geen zwaarte meer op, want er is geen zwaarte meer in jou!
Je bent het Licht zelf.
Carla van Hooff